Loft

Założeniem było zorganizowanie przestrzeni o naturalnej, hierarchicznej strukturze, zgodnej z wrodzonymi skłonnościami człowieka oraz charakterystycznej dla tradycyjnej zabudowy śródmiejskiej. Osiedle tworzy przestrzeń półpubliczną z placami i zespołami zieleni, dostępnymi dla wszystkich jego mieszkańców. Przestrzeń półprywatna to wspólne podwórka otoczone kwartałami zabudowy. Strefę prywatną tworzą mieszkania, ogródki i balkony.  Taki hierarchicznie zorganizowany obszar, dzięki naturalnej społecznej kontroli podnosi poziom bezpieczeństwa, zapewnia właściwy rozwój mieszkańcom i stwarza warunki do powstawania naturalnych więzi sąsiedzkich.

Projekt przewiduje zachowanie większości istniejącego drzewostanu, który tworzyć będzie część  wewnętrznego parku osiedlowego. Park ten ze starymi drzewami i duże obszary sportowo-rekreacyjne to kolejna charakterystyczna cecha miejskiej zabudowy, którą udało się zaimplementować w projektowanym założeniu.

Dobrze zaprojektowana przestrzeń to nie tylko budynki, ale przede wszystkim to, co dzieje się między nimi –  właściwe proporcje, świadomie zastosowane założenia kompozycyjne i wykorzystane  materiały.  Projekt odchodzi od tradycyjnej estetyki polskiego blokowiska, nadając budynkom „loftowy” design, charakterystyczny dla dawnych obszarów poprzemysłowych, które współcześnie stają się luksusowymi dzielnicami mieszkaniowymi.

Współpraca z rzeszowskimi artystami, to nawiązanie do istniejącego kiedyś w miejscu osiedla Instytutu Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Elementy małej architektury i fragmenty budynków staną się obszarem twórczej ekspresji grafików, malarzy i rzeźbiarzy stanowiącym dopełnienie wizji architektów.

Projekty wnętrz mieszkalnych nawiązują do loftowej stylistyki osiedla.

Przestrzeniom wspólnym nadano industrialny, surowy charakter kontrastujący z pełnym zieleni i naturalnych materiałów otoczeniem. W projekcie wykorzystane zostały grafiki uznanej artystki Pani Eweliny Lochman.