Wojciechowska

Rewitalizacja dawnych terenów poprzemysłowych fabryki Polfa, które w miarę rozrastania się Lublina, stały się częścią głównego obszaru miejskiego.

Plan zabudowy oparty został o klasyczną, kwartałową zasadę kształtowania tkanki miejskich charakterystyczną dla historycznych centrów miast, która zapewnia, właściwą, naturalną dla człowieka hierarchiczną strukturę przestrzeni.

Kręgosłup osiedla tworzy wewnętrzna przestrzeń publiczna, wokół której zgrupowano kolejne kwartały zabudowy.

W parterach budynków od strony głównych ulic oraz od strony wewnętrznego placu zaplanowano bogaty program usługowy, będącym uzupełnieniem funkcji mieszkalnej. Wyłączenie części terenu z budowy garaży podziemnych pozwala na lokalizację kilku zespołów zieleni wysokiej.

Stworzenie wolnej od ruchu samochodowego przestrzeni wspólnej, wokół której zaplanowano lokale usługowe, jest elementem sprzyjającym powstawaniu naturalnych więzi społecznych.

Projekt odchodzi od monotonii i anonimowości charakterystycznej dla większości polskich osiedli, wprowadzając wyraźnie zróżnicowanie architektury poszczególnych budynków.

Różnorodność, będąca cechą tradycyjnej przestrzeni miejskiej pozwala mieszkańcom na identyfikację z miejscem zamieszkania i buduje naturalne poczucie wspólnoty.